Wanaka
Zo,
wij zijn weer een stukje verder. Op zich voorloopt alles voorspoedig, alleen met name mijn ( bram is aan het tikken) achterband begon ernstige sporen van slijtage te vertonen. Gewisseld met de voorband, eens kijken of het goed gaat.
Vandaag en morgen zitten we in Wanaka, hier zijn we de eerste andere ligfietsers tegengekomen, we zaggen twee Optima’s allebei ‘lynxen’, we meenden dat Peter en Nienke op twee verschillende fietsen onderweg waren, en inderdaad bleken het andere Nederlanders. Niet tof, zijn we niet meer uniek…
Langs de west-kust hebben we een zeldzame partij mooi weer gehad, op een drietal kleine drubbel-buitjes na, stralende zon en een zachte wind, pas vandaag van Makarora naar Wanaka begon het harder te waaien, lekker wind in de rug.
Vanuit Hokitika zijn we naar de gletschers gefietst, dat was onze langste etappe tot nu toe 140 kilometer. De volgende was daarvoor slechts 25, echter wel over een aantal zeer gemene bulten tussen Frans Josef en Fox glacier. Daar weinig bijzonder gedaan verder, alleen een helicopter vlucht gemaakt boven de gletschen en naar Mount Cook, dat was wel erg mooi moet ik zo zeggen.
De dag naar Haast was onze snelste dag, 120 kilometer met 22 gemiddeld inclusief een paar colletjes, heerlijk als de wind uit de goede richting waait. Haast Pas over was een prettige klim, alleen hadden ze ons niet verteld dat de eerste 4 kilometer heeeel steil zijn, dus stonden we na 3.5 kilometer elkaar aan te kijken van ‘hemel als dit nog verder gaat zo…’, maar dat was na 500 meter over, en lekker hobbelen over de pas, en hard naar beneden.
Snelheidsrecord is pas de volgende dag gebroken, 78 km/u, denk zo een beetje het maximum wat mijn fiets (en ik) leuk vinden.
Nu dus in Wanaka, morgen een dagje nixen, en dan door naar Dunedin. Queenstown is op dit moment enorm druk is ons verteld, en de weg ernaar toe ( over een 1000 meter hoge top) is een grote plakbende van het smeltende asfalt. Dus Queenstown ( en verder naar Milford sound ) bewaren we voor de volgende keer.