Na lang twijfelen eind juli toch vertrokken voor een fietstocht naar en door Zwitserland. De corona en lockdown dreiging lag steeds als een punaise van Damocles voor mijn banden. Onderweg enkele momenten van zal-ik-wel-weer-thuiskomen-stress gehad maar uiteindelijk is alles probleemloos verlopen.
Elke regio had zijn eigen corona maatregelen, wel/geen mondkapje in de supermarkt of het sanitair. Campings waren best druk, vooral veel mensen in eigen land op vakantie. Geen problemen gehad met plek, wel heb ik steeds 1-2 dagen vooruit gemaild/gebeld om te informeren en waar nodig te reserveren.
Voordeel van de corona was dat er op bijna elke WC ontsmettingsmiddel stond. Lekker de WC bril schoonmaken.
Uiteindelijk door 8 landen, 1742 kilometer in 16 fietsdagen. 16943 hoogte meters.
Route was een mengelmoes van bestaande routes en eigen verbindingen gemaakt met de fietsrouteplanner van de fietsersbond en cycle.travel. Ik had de hoofdroute en een aantal alternatieven in de GPS geladen.
De routes in Zwitserland waren goed bewegwijzerd. Maar ook in het keurige Zwitserland is er wel eens een bordje weg. Ik was blij dat ik de tracks ook op de GPS had. Deze tracks waren dan wel niet meer 100% identiek aan de route, maar ruim goed genoeg om in twijfel gevallen de juiste route te behouden.
Vanuit huis redelijk recht omlaag richting België. Op de een of andere manier heb ik daarbij een valse start gemaakt. Na twee dagen was ik total-loss en had bij Esneux maar mijn eerste rustdag gehouden.
Door de Ardennen over de ravels was het daarna relaxed verder fietsen omhoog naar Bastenaken. Vanwege de oranje status van Luxemburg, in Duitsland en Zwitserland, ben ik daar linea recta doorheen gegaan, zodat ik minder dan 24 uur in Luxemburg verbleef.
Ik wilde langs Dreisbach a/d Saar. Daar bij de Saar-Schleiffe is het een mooi rivierdal. Verderop richting de Franse grens is het vreselijk. Je fietst zo ongeveer op de snelweg. De kanalen die dan later komen blinken uit in nog meer saaiheid. Ik heb de kanalen in Bourgondië toch een stuk afwisselender ervaren. Was wel volledig vlak wat bij 35+ graden weer een pluspunt was. Al was er nauwelijks schaduw.
In de Vogezen over de col du Donon. De weg omhoog was afgesloten voor verkeer, heerlijk rustig fietsen.
In Zwitserland de Jura route (NCN-7) opgepikt. Heerlijk over autoluwe wegen. De route wordt door VeloSchweiz aangemerkt als zwaar. En dat is niet overdreven. Prachtig stuk als je van klimmen houdt. Als beloning dan een mooie afdaling naar Nyon aan het meer van Genève.
Vanaf daar de Rhône route (NCN-1) stroom opwaarts. Het eerste stuk langs het meer was een vervelend op-en-neer en heen-en-weer geslinger rond de snelweg en de spoorlijn. Van het meer zie je weinig tot je rond Morges een paar plekken tegenkomt waar je langs het water fietst en je ook kunt zwemmen. Later tussen de wijnvelden werd het mooier met uitzichten over het meer en de Alpen op de achtergrond.
Langs de Rhône zelf lekker rustig omhoog fietsen. Mooie omgeving de bergen komen nog redelijk ongeschonden over. Weinig bebouwing en ski-dingen. Voor mij mooier dan het Rijndal verderop, misschien ook omdat ik hier richting de bergen fietste.
Richting de Furkapass eerst een stuk over een veel te drukke weg. Daarna een venijnig bultje over om die drukke weg te mijden. 19% omhoog over een gravelbospad was me te veel.
De Furkapass zelf is een mooie klim maar wel met heel veel auto’s en motoren. Denk dat ik op dit stuk meer auto’s ben tegen gekomen dan op de route tot daar aan toe. Het aantal motoren had het niveau van de uittocht van de TT. Gepaard met het nodig macho (m/v) gedrag bij het sportief omhoog/omlaag rijden was het niet altijd even prettig.
De Furkapass was met 2436 meter het hoog(s)te punt van de reis en überhaupt het hoogste punt dat ik met deze fiets bereikt heb. (Hoogste was de Irazú in Costa Rica met 3300 meter, op de ligfiets)
Afdaling was dezelfde drukte tot stilstaan in de file aan toe, twee campers hadden zich klem gereden.
Water en gebak inslaan in Andermatt; overstappen op de Rijn route (NCN-2) en dan de Oberalppas omhoog. Lager en minder verkeer dan de Furkapass. Als nummer twee, op een knap warme dag, was hij alleen niet veel makkelijk. Daarna wel een mooie afdaling. Voor een groot deel niet al te steil dus remmen los en gaan.
De camping vereiste even een extra afdaling en weer klimmen de volgende ochtend, maar daarna was het tot Distentis lekker omlaag rollen.
Daarna wat op en neer tot aan een wat serieuzere klim waar de Rijn door een kloof gaat. Wat weer beloond wordt met een fraaie blik op de Rhein-Canyon.
Daarna vond ik de route minder mooi dan het vergelijkbare stuk langs de Rhône. Meer bebouwing, wegen en veel minder uitzicht op de bergen.
Rijn gevolg tot het Bodenmeer (Oostenrijk) met nog een korte hop Liechtenstein in; ben ik daar ook eens geweest. Doorgestoken naar de Alpen-panorama route (NCN-5) richting Zürich. Mooi, redelijk rustig maar pittig op en neer, ook deze route staat bij VeloSchweiz als zwaar in de folder.
In de afdaling naar het meer van Zürich, weer eens, een wegafsluiting genegeerd. De wegwerker was zo vriendelijk van zijn shovel te klimmen en me te helpen de fiets over de rotsblokken te tillen. Laatste stuk langs het meer was een drukke weg om snel te vergeten, wel lekker vlak en er was geen energie meer om de fietsroute over de helingen te nemen.
De treinreis naar huis moest ook nog een stuk gefietst worden. Arnhem was dicht, dus van Zevenaar naar Dieren gesprint. Mede mogelijk gemaakt door de Currywurst in Duisburg.
