De ElbeRadweg

door

(beetje laat gepost, maar hier is die dan: een beknopt reisverslag van onze eerste fietsvakantie met kinderen)

De eerste drie weken van juni 2009 hebben we de Elberadweg gefietst. In Duitsland is deze route uitgeroepen tot de mooiste fietsroute. De route begint in Praag (Tsjechië) en eindigt in Cuxhaven. Er is een website (www.elberadweg.de) en verschillende routeboekjes.

GPX Tracks Elberadweg

Elbefietsroute(OSM) Op dit moment is er geen GPS/GPX track beschikbaar voor download
  • De nationale route 2 volgt de Elbe van de grens met Duitsland tot aan de aan de bron. En dat is nog een flink stuk voorbij het traditionele einde in Praag. Je fietst over de Elberadweg dwars door de mooie natuur van het Boheemse bekken met steden als Hradec, Kralove en Pardubice.. Gids (Ook te koop bij: Bol, Amazon en De Zwerver)
    • Hradubická labská cyklostezka je cyklotrasa spojující města Hradec Králové a Pardubice a je součástí mezinárodní cyklotrasy č. 2 Labská stezka. Za účelem její realizace vznikl Svazek obcí Hradubická labská..
    • Gids (Ook te koop bij: Bol, Amazon en De Zwerver)
    • Gids (Ook te koop bij: Bol, Amazon en De Zwerver)

Bron en © OpenStreetMap & auteurs

Routegidsen ElbeRadweg

De hoofdroute van Praag tot de Noordzee is beschreven in twee delen. Daarnaast is er een gids als je liever stroomopwaarts fiets of het stuk voorbij Praag wilt rijden.

Onze ervaringen

Of het de mooiste route van Duitsland is weten we (nog) niet. Wel viel ons op dat de  gehele route  zeer goed is bewegwijzerd. Dat betekende: gewoon de blauwe `e´ volgen. De routeboekjes hebben we voornamelijk gebruikt om te kijken waar de campings waren, dan wel om op cruciale kruispunten de juiste route  te vinden. Want het is natuurlijk niet zo heel moeilijk. De fietsroute  volgt de loop van de Elbe. De ene keer hebben we aan de linkeroever gefietst, dan weer met een pontje of een brug naar  de rechteroever. Er zijn fietspaden grenzend aan de rivier, over landweggetjes of over de dijk van de Elbe. Met name in het zuidelijke gedeelte rondom Dresden  gaat de Elberadweg echt langs de Elbe zelf. Altijd leuk om de kilometerpalen aan de kant te zien oplopen. Dan weet je dat je steeds weer verder gaat. In de omgeving van Dresden werden we trouwens door herinneringsmaquettes, streepjes op huizen, muurschilderingen en dergelijke herinnerd aan het hoge water van de zomer van 2002. Want dat kan ook, dat de Elbe buiten haar oevers treedt.

Hoe en wat

Met de auto zijn wij naar de camping in Pirna gereden. De ligfietsen achterop, de fietskar opgevouwen achterin. De auto hebben we achtergelaten in Pirna en later weer opgehaald. De keuze om in Pirna te beginnen was dat er een  goede treinverbinding was met Dresden, zodat we redelijk snel terug konden zijn om de auto op te kunnen halen. De camping ligt ca 2 kilometer van Pirna vandaan en daarmee het begin van onze tocht. De camping is een goed vertrekpunt, er zit namelijk direct naastgelegen  een supermarkt. Handig voor de inkopen en uiteraard voor de verse broodjes bij het ontbijt.

Onze instelling was en is bij een fietsvakantie altijd geweest : we zien wel hoe het gaat en we zien wel hoe ver we komen. Voor deze fietsvakantie, de allereerste met onze kinderen, betekende dat laatste dat we in Wittenberge zijn geëindigd. Ons einddoel was Hamburg. Wittenberge is niet helemaal de leukste plaats om te eindigen, maar voldeed aan onze eis voor een snelle treinverbinding met de startplaats.  Ik vond het  eigenlijk een hele saaie stad.  In 1991 heeft de naaimachinefabriek Singer  zijn poorten  gesloten. Het gevolg is, helaas, veel verval, veel vage en louche gelegenheden en weinig interessants. Op informatieborden en op de kaart lijkt het alsof er twee campings zijn, maar in de werkelijkheid betekent dat er een camperplaats direct naast de Elbe is en dat je kunt kamperen (of in een hutje wilt zitten) bij het plaatselijke openlucht zwembad. Voor 9 euro per nacht kun je dan wel douchen zo lang als je wilt!

Totaal hebben we 570 kilometer in 14 fietsdagen gefietst. Dat betekent een gemiddelde van 40 kilometer per dag. Uitschieters: van Riesa naar Strehla (12 kilometer, maar met een hele venijnige klim van het fietspad naar de camping, waarbij de camping eveneens een onderdeel is van het openlucht zwembad). Andere uitschieters: de vier fietsdagen van Magdeburg naar Wittenberge, waarbij we ook bijna elke dag 50 kilometer hebben moeten fietsen om een camping te bereiken.40 of 50 kilometer stelt natuurlijk niet zoveel voor als doorgewinterde fietser. Maar onze ervaring is inmiddels ook dat omstandigheden het gemiddelde bepalen. In dit geval waren die omstandigheden: harde wind tegen (het schijnt dat de windrichting in deze hoek vaak uit het noordwesten komt en dat het dus aan te raden is om de route van monding naar bron te fietsen), veel gewicht (een simpele berekening leerde dat bagage plus fietskar plus kinderen al gauw 70 kg woog) en natuurlijk twee kleine kinderen waardoor je je reistijd aanpast.

Het inpakken van alle spullen plus de tijd nemen om op te staan en te ontbijten nam bij ons al gauw 3 uur in beslag. Waar we voorheen met z´n tweeën snel konden inpakken, waren we nu gedwongen om te splitsen. Een persoon pakte in, de ander verzorgde de kinderen, speelde met ze of hield ze in de gaten. De tent pakten we wel samen in. Op dat moment was de jongste al weer toe aan een slaapje en stopten we die voor het gemak in haar reistentje. De oudste van 2 vond het inpakken heel interessant en wou dus meehelpen. Dit meehelpen hebben we natuurlijk aangemoedigd. Ook al vertraagt dit ons vertrek, het is gewoon heel leuk om een uk van nog geen meter met een zak haringen  of met de tentstokken te zien rondlopen!   Maakt allemaal niet uit, we zijn op vakantie!

Bepakt en bezakt verlieten we dan de camping om ca 1,5 uur lang te fietsen. Tijdens het fietsen sliepen de kleine ukjes  allebei. Hierdoor hebben wij ervoor gekozen om niet `onnodig´ te stoppen voor foto´s, stedenbezoek of  andere redenen. Meestal lunchten we warm, zodat we ´s avonds broodjes bij de tent aten. Dit was mede het gevolg van het niet al te warme, wat bewolkte en soms wat regenachtige weer wat we hebben gehad. Soms hadden we op de camping nog een fruithap met sap gedaan, soms combineerden we dat met de lunch. Thuis komt het ritme wel weer.

Hoe vonden de kinderen het?

Ik denk zelf dat de jongste  de vakantie iets minder leuk vond dan de oudste, omdat ze nog maar 9 maanden was. Dus ja, af en toe zijn we net iets eerder gestopt om haar een fles te geven. Bovendien zat ze net weer in een enorme ontwikkelingsfase waarbij stilzitten in een kar nou niet echt het toppunt was. Ze wou liever gaan kruipen en gaan staan. Daarom hebben we de pauzes langer gemaakt en de fietsduur korter.

Voor de oudste (twee in de vakantie geworden) was het op elke camping zoeken naar de speeltuin. Niet dat dat moeilijk was, want een camping heeft altijd wel een grote of kleine speeltuin. Ze was nog te klein om zelf van de glijbaan af te gaan en voor de wipwap heb je een ander nodig. Het leukste was daarom de camping bij Wittenberg. Hier hadden ze een zandbak, een miniglijbaan waar ze  wel zelf op en af kon en een speelhuisje waar ze niet meer vandaan te slaan was. We merkten ook dat als er andere kinderen waren dat ze dat ook heel leuk vond. Helaas waren die andere kindertjes er niet zoveel. Of dat nu kwam door het seizoen, of de route, ik weet het niet.  We zijn weinig andere fietskampeerders tegengekomen en helemaal geen gezinnen. Iets voor de volgende keer wellicht om rekening mee te houden: zorgen dat ze kan spelen met andere kindertjes.

Als ze wakker waren tijdens het fietsen was het heel leuk om het vrolijke gebabbel van beide meisjes te horen. De jongste die het leuk vond om te brabbelen en de oudste die nu echt woordjes leerde: koeien, molens, fiets, kar etc, we hebben het allemaal gezien en gehoord!

Plaats een reactie