Van 9 April 2004 tot 1 Mei 2004 hebben we een fietstocht gemaakt door Costa Rica, dit na onze vakantie in Nieuw Zeeland, en weer op de ligfiets. Deze reis is op eigen gelegenheid gemaakt.
Costa Rica 1
Ola Senores y senoras,
(niet dat ik (bram) ondertussen Spaans kan, maar goed)
licht gebraden hebben we de eerste dagen fietsen weer achter de rug. Na een prima vlucht zijn wij en de fietsen onbeschadigd in Santa Ana bij Emmy en Mat aangekomen. Zaterdag hebben we onze jetlag gekoesterd en ons over gegeven aan de goede zorgen van deze twee. Op zondag een rondje gefietst, rondje van 30 kilometer zonder bagage door de koffieplantages. We trokken nogal wat bekijks, eerst dachten we dat het door onze fietshelmen komt, maar die dragen ze hier meer, moet iets anders zijn…. Toeteren, zwaaien, roepen en een enkele meewarrige blik. Zondag avond per taxi naar Tilaran waar we op maandag ochtend echt konden beginnen. We hadden al bedacht dat fietsen na een uur of 11 niet echt leuk meer is, het is hier knap warm. Dus maar rustige etappes van 40 kilometer gedaan tot Fortuna. De berm en omgeving hadden nog het meest weg van de kamerplanten afdeling van de intratuin. Het vlijtig liesje is hier een soort bermonkruid en de siergembers staan hier in plaats van de rozen. Een groot deel van de tocht hadden we een of meer gieren boveb onze hoofden circelen, die hadden er ook vertrouwen in. Minder lugubere vogels waren er gelukkig ook, ijsvogels waren een soort de we nog weten te benoemen. Delen van de tocht gingen ook al door echt oerwoud. links en recht een groene muur van bomen en planten. Daarachter een eindeloos gepiep gefluit en gebrul. De brulapen uit de Apenheul hebben ze hier ook. alleen niet in zo een handig hok.
Onderweg een botansche tuin bezocht, enig verschil met de buitenwereld zijn die handige bordjes met namen nu hebben we een beetje een idee wat we zien. Het is het einde van het droge seizoen, een overmatige bloemenpracht is er niet, maar bomen zo vol met Bromelia´s en orchideeen dat je de boom zelf bijna niet meer ziet zijn ook best fraai.
Vandaag niet gefiets maar een boottocht met een gids erg handig, ongeloofelijk wat zo een man weet aan te wijzen, we zitten nu op 5 soorten ijsvogels, vleermuizen, Kaimannen, Jezus-hagedissen, twee soorten apen ,en een boom met 300 Leguanen.
Vanavond nog een blik werpen op de meest actieve vulkaan van midden amerika, El Arenal.
Morgen weer verder, eens kijken hoe ver we komen zonder al te warm te worden.
Costa Rica 2
Hoi,
de eerste groet die we kregen toen we de caribische kust naderden was ’take it easy’, nu dat doen we dan maar. Onder de palmbomen met op de achtergrond Bob Marley of andere Reggae (?) kan het ook bijna niet anders.
Ondertussen hebben we ook kennis gemaakt met het begrip REGENwoud. Iets teveel naar onze smaak, maar goed het wordt er wel lekker groen van. Het blijft verbazen wat voor stank je ontwikkeld als alles vochtig is
We hebben de belangrijke beestjes ondertussen gehad, gifkikkers toekans vlinders kolibris en Luiaarden. Die laatste zowaar op eigen houtje, zonder hulp van een gids. Het was duidelijk dat het beest regen ook niet leuk vind. Ik dacht altijd dat luiaarden vrij groot waren en rustig hangend in de takken hingen. Blijkt dat ze vrij klein zijn, en ook bedacht hebben dat op een tak liggen veel prettiger is. Je hebt dus een soort opgerolde bruin-groene kat op of tegen een tak aanliggen niet zo makkelijk te vinden, en zelfs als ze het aanwijzen is het niet altijd even overtuigend een echt beest.
Verder gaat het fietsen nog wel prima, geen pech of lek tot nu toe. Wat muggebulten zijn de grootste ongemakken. Wel houden we niet meer van Chiquita, Dole en Del Monte. Ze hebben te veel te grote vrachtwagens. We waren door een ongelukkige keuze van route op de grote weg tussen San Jose en Puerto Limon terecht gekomen, met te veel verkeer. Daarvan probeerde een verkeersagent ons ook te overtuigen, nadat we een duidelijk tekort aan communicatie mogelijkheden in het Spaans getoond hadden, mochten we verder.
Behalve de muggen komt ook de andere fauna dichterbij, Gekko’s in de slaapkamer. Een krab die een rondje door het restaurant liep en een aap die er bijna met onze rugzak vandoor ging. Neem je al je waardevolle spullen mee om diefstal uit het hotel te voorkomen, laat je je tas bijna roven door een schooiaap die wel eens wilde bekijken of er ook eten inzit. Gelukkig zag M. het gebeuren en hoefden we niet de boom in om de zaak terug te halen.
Voordat de algemene relaxedheid zich volledig van ons meester maakt, gaan we weer richting San Jose, hoe precies moeten we nog bekijken, Vrijwel zeker een stuk met de bus om de drukke weg te voorkomen.
Costa Rica 3
Daar zijn we weer.
We (bram) hadden bedacht dat het wel leuk zou zijn om een vulkaantje te beklimmen, de Irazú. Zijnde de hoogste bult (vulkaan) van Costa Rica. 2000 meter omhoog in 30 kilometer. Van 1440 naar 3436 meter. (eigenlijk klim je maar tot 3300 meter maar in de 30 kilometer ga je ook weer twee kilometer lang naar beneden). We hadden een mooi plan, de eerste dag van Paraiso naar halverwege de berg (2700 meter), dan de volgende dag zonder bagage naar de top, je moet je het leven niet al te moeilijk maken tenslotte. Mooie eerste dag, best wel zwaar maar toch lekker in de zon hotel gehaald. Hotel was een vleugje (k)oud en helaas was de volgende dag ook bijzonder koud, en wat vervelender is op een berg ook bijzonder bewolkt. We hebben de top gehaald, maar echt wat te zien was er niet echt, niets. Afdaling door de regen heeft ook niet zo een charme, je kunt toch niet alle opgebouwde energie er optimaal uithalen. Maar waarschijnlijk waren we wel de eerste ligfietsen op de vulkaan Irazu, ze hadden ze daar nog niet eerder gezien.
Al met al is dertig kilometer dalen toch wel weer fun. Een beekje halverwege gooide nog wat roet in het eten. Of beter de weg die daar overheen moest, gravel weg steil naar beneden, gravelweg weer steil naar boven. Ik vraag me af of het met een mountain bike gelukt zou zijn, we mochten in ieder geval mooi duwen.
Morgen weer naar Santa Ana, en maar met de bus een andere vulkaan op (Poas).
Bussen vanuit de Caribian ging prima. Er gaan nogal vaak surfplanken mee, dus de bussen hebben redelijk plek. De bus bracht ons naar Siquirres ( 200 meter boven zeeniveau) vandaar via Turialba naar eerder genoemd Paraiso. Klauteren en klimmen dus na vier dagen relaxen aan de kust. Erg mooie route, en stuk beter dan de snelweg van de heenweg. En met 5 kilometer per uur kun je lekker lang van het landschap genieten.
De Route
Reisperiode 9 – 30 April 2004
| Rondje Santa Ana | Dag 3 | 28 KM |
| Tileran – Arenal | Dag 4 | 32 KM |
| Arenal – Fortuna | Dag 5 | 44 KM |
| Fortuna – Venecia | Dag 7 | 58 KM |
| Venecia – Selva Verde Lodge | Dag 8 | 38 KM |
| Selva Verde – Siquires | Dag 9 | 90 KM |
| Siquires – Playa Bonita (Moin) | Dag 10 | 60 KM |
| Playa Bonita – Cahuita | Dag 11 | 51 KM |
| Cahuita – Puerto Viejo | Dag 13 | 18 KM |
| Puerto Viejo – Manzanillo – Puerto Viejo | Dag 14 | 43 KM |
| Puerto Viejo – Turialba | Dag 15 | 48 KM |
| Turialba – Paraiso Sanchiri Lodge | Dag 16 | 38 KM |
| Paraiso – Halverwege Vulcan Irazu: Hotel Mantaña | Dag 17 | 29.5 KM |
| Hotel Mantaña – Vulcan Irazu – Escazu | Dag 18 | 77 KM |
| Escazu – Santa Ana | Dag 19 | 11 KM |
Totaal 663 kilometer
